Vorige week had ik telefonisch contact met “een oude bekende”. Al zij mij belde leverde dat altijd dubbele gevoelens op. Ik was blij haar te spreken en blij met het vooruitzicht dat ik mijn oude klasgenootje ook weer ging zien. Maar de reden van haar bezoek was het alweer het overlijden van een van haar “poezenkinderen”.
De afgelopen jaren heb ik al twee hele bijzondere urnen voor haar poezen mogen ontwerpen. Er was er zelfs een bij die ze als verassing voor haar vriend had laten maken. Op de urn zie je de afbeelding van twee mensenvoeten en daartussen de poezenpootjes. Op deze manier lag haar vriend vaak op de bank televisie te kijken. Met de poes tussen zijn voeten.
Afgelopen week zijn we samen tot een nieuw ontwerp gekomen. Ik maak een gipsafdruk van een beeldje dat zij al als kind in haar bezit had. Een beeldje met een heel lief poezenhoofdje. Van die gipsafdruk maak ik een poezenkopje op een kleine rond gevormde urn. En uiteraard wordt het glazuur ROOD.
Recente reacties