Urn to Be & ik

Daniëlle van Assema-Vet


Gedurende mijn leven kreeg ik een steeds grotere interesse in het creatief bezig zijn met materialen. De laatste 15 jaar heb ik me voornamelijk bezig gehouden met keramiek en met wat de Aarde ons schenkt. In mijn werk en tijdens de workshops zoek ik combinaties van voorwerpen die ik in mijn dagelijks leven vind: cadeautjes die verworden tot ‘’creatuals”. Mijn favoriete glazuurtechniek is primitief stoken waaronder raku en saggar. 

Thema’s in mijn werk zijn met name het leven en de eindigheid daarvan, onlosmakelijk met elkaar verbonden. De materialen waar ik vaak mee werk zijn gevilte wol, epoxy,  juthout, schelpen en glas.

Toen ik 10 jaar geleden mijn leven een nieuwe verfrissende en ook meer betekenisvollere wending wilde geven besloot ik om urnen te gaan maken. Een laatste huisje voor de as van overleden dierbaren. Mijn man zag eerder dan ikzelf dat ik ook in mijn kern de eigenschap bezat om rouwprocessen te begeleiden en troost te bieden. Hij adviseerde mij om samen met nabestaanden urnen te gaan maken. Zo ontstond  Urn to Be, mijn vierde kind. 

In de loop der jaren heb ik verschillende soorten urnen gemaakt. De werken die ik maak komen voort uit fantasie en zijn doorgaans met de hand opgebouwd, groot en klein, robuust, dikwandig en nooit gelijk in vorm of kleur. Hiermee probeer ik uitdrukking te geven aan twee voor mij belangrijk uitgangspunten: ‘de schoonheid van imperfectie’  en ‘de uniciteit van een leven’.

 

Urn to Be & ik

Daniëlle van Assema-Vet


Gedurende mijn leven kreeg ik een steeds grotere interesse in het creatief bezig zijn met materialen. De laatste 15 jaar heb ik me voornamelijk bezig gehouden met keramiek en met wat de Aarde ons schenkt. In mijn werk en tijdens de workshops zoek ik combinaties van voorwerpen die ik in mijn dagelijks leven vind: cadeautjes die verworden tot ‘’creatuals”. Mijn favoriete glazuurtechniek is primitief stoken waaronder raku en saggar. 

Thema’s in mijn werk zijn met name het leven en de eindigheid daarvan, onlosmakelijk met elkaar verbonden. De materialen waar ik vaak mee werk zijn gevilte wol, epoxy,  juthout, schelpen en glas.

Toen ik 10 jaar geleden mijn leven een nieuwe verfrissende en ook meer betekenisvollere wending wilde geven besloot ik om urnen te gaan maken. Een laatste huisje voor de as van overleden dierbaren. Mijn man zag eerder dan ikzelf dat ik ook in mijn kern de eigenschap bezat om rouwprocessen te begeleiden en troost te bieden. Hij adviseerde mij om samen met nabestaanden urnen te gaan maken. Zo ontstond  Urn to Be, mijn vierde kind. 

In de loop der jaren heb ik verschillende soorten urnen gemaakt. De werken die ik maak komen voort uit fantasie en zijn doorgaans met de hand opgebouwd, groot en klein, robuust, dikwandig en nooit gelijk in vorm of kleur. Hiermee probeer ik uitdrukking te geven aan twee voor mij belangrijk uitgangspunten: ‘de schoonheid van imperfectie’  en ‘de uniciteit van een leven’.