· Johan en de Ginkgo. Enige tijd geleden overleed de vader van onze goede vriendin. Laten we hem Johan noemen. Wij vonden het een mooi gebaar om haar een levensboom te schenken. Een Ginkgo Biloba . Om zijn herinnering levend en bloeiend te houden. Wij werden in een ver verleden immers ook verrast door een vriend met dit mooie gebaar en vonden het hier ook zoo van toepassing. Een ini-mini boompje werd geregeld en wij zouden “ Johan” verzorgen totdat hij groot genoeg was voor hun tuin. Wat deden wij ons best om Johan te laten groeien. We kregen hem als takje en al gauw ontsproten er 6 blaadjes. Wij en zij zagen daarin het gezin. De tijd verstreek , Johan deed het goed, gelukkig.Maar in het voorjaar waarin alles ontpopt en groeit en vermenigvuldigd, liet Johan het af weten. Wij duimden bij ontmoetingen met onze vrienden dat ze niet om “ Johan” zouden vragen. Johan verloor blad na blad en was uiteindelijk geheel kaal. De tak ( stam) was wel verdrievoudigd, dat wel. Wekenlang stond Johan kaal te staan . Hij verhuisde van badkamer naar keuken. Van voor het raam tot onder de overdekte werkplaats. In donker en in licht atelier. Maar nee, Johan werkte niet mee. Eindelijk toen ons geduld opraakte zagen wij iets groens aan de top. Wat waren we blij, daar was Johan weer , uit een veel te lang durende winterslaap. Een winterslaap tot Begin Juni. En juist nu iedere boom en plant verdort door droogte al zijn bladeren laat vallen , staat onze Johan in volle ornaat. Kijk hem eens staan, die eigenwijze hark. Het was geheel niet leuk, maar wat zijn wij blij. Iedere dag komen er blaadjes bij. Zaterdag hebben we een ontmoeting met de vrienden en durf ik het verhaal te vertellen.