Al weer een tijdje geleden spraken wij af met vrienden om een nachtje elders te vertoeven. Aansluitend zouden we naar een museum gaan waar ik al jaaaren heen wil: de Fundatie, in Zwolle. Helaas liep ons pad anders maar niet minder betekenisvol en waren wij eerder thuis wegens een crematie plechtigheid. Onze vriendin had een warme band gehad met deze vrouw en ze noemden elkaar Zussie, maar officieel waren ze zelfs geen familie. De overleden dame kende ik zelf van onze tennisclub. Nou kennen was eigenlijk een groot woord. Via Bennis uitvaart was er kort na haar overlijden aan mij gevraagd of ik een kunstwerk wilde maken voor een deel van de as . Eigenlijk vond ik het daarom fijn dat ik bij de crematie was ipv in de Fundatie.Door de prachtige dienst werd ik heel even deel van haar leven. Er kwamen direct gedachtes bij mij op over wat ik juist voor “ zussie” een mooie vorm zou vinden.
Een paar dagen later zat ik aan tafel met haar man en sprak uit dat ik “ zussie” had leren kennen. Een eenvoudige no nonsense vrouw , die af en toe ook frivool uit de band kon springen. Mijn idee werd zeer toepasselijk gevonden en ik maakte voor hem en zijn twee zonen een drie- eenheid. Een ingetogen bolletje met vlinderdeksel in een frivool omhulsel.
Vandaag kwamen ze samen de bewaarplaats voor haar as halen. Even gedrieën aan mijn keukentafel napraten over de afgelopen tijd. Haar zoon verbond de transparante lijm waarmee het dekseltje werd gekit als de onzichtbare lijm die zij was in de familie. Wat een mooie metafoor. Ieder ging zijn weg met een zelf uitgezochte urn richting huis. Ik heb ze bedankt voor het vertrouwen dat ik dit mocht maken
Recente reacties