Het verhaal van M was een bitterzoet verhaal vol liefde en verdriet. Vier jaar geleden trouwde zij de liefde van haar leven, die ze liefkozend haar “knuffelbeer” noemde. Hij was niet alleen een bron van liefde voor M, maar ook een fervent liefhebber van beren en creatieve projecten. Samen deelden ze hun passie voor kunst en creativiteit, van vilten tot speksteen, van fimo-klei tot het maken van speculaashuisjes; niets was te gek. Gezien de beperkingen waar M mee te maken had, was deze creatieve samenwerking bijzonder belangrijk. Samen konden ze de wereld om hen heen kleuren en hun verborgen talenten ontplooien in hun veilige haven, hun huis. Daarnaast gingen zo ook graag samen op pad, ergens wandelen, picknicken op het strand of ergens aan het water en natuurlijk ging er altijd wel iets creatiefs mee.
De Tragische Dag
De wereld van M stortte echter in op een dag die met grote pijn werd herinnerd. Zij ontving het verschrikkelijke nieuws dat haar “beer” was gevonden in zijn auto langs de weg; hij was overleden door een hartstilstand. Deze boodschap veranderde haar leven voor altijd en liet een leegte achter die niet eenvoudig te vullen was.
Het Gesprek
Het gesprek dat volgde tussen M en mij was emotioneel geladen en tegelijkertijd bijzonder. M vertelde met veel liefde en verdriet over het leven dat ze samen hadden opgebouwd. Haar verhalen hielpen me om een diepere connectie te maken met de persoon voor wie we de urn maakten. Dit was essentieel om ervoor te zorgen dat de urn een eerbetoon zou zijn aan hun bijzondere relatie. M stelde enkele specifieke wensen voor de urn. Allereerst wilde ze een vingerafdruk, uitvergroot en gemaakt met een 3D-printer, die de urn zou sieren. Dit moest een symbool zijn van hun verbondenheid. Daarnaast moest een uitgehouwen hart verbinding maken met de urn. Tot slot kon een beer niet ontbreken; deze zou op de deksel van de urn worden geplaatst als een blijvende herinnering aan hun gezamenlijke passie.Het CreatieprocesTijdens elke sessie in mijn atelier stonden foto’s van haar overleden partner centraal. Het voelde alsof hij er een klein beetje bij was en dat gaf M kracht. Met veel zorg, toewijding en precisie werkte zij aan het laatste huis voor haar geliefde. Ik had het voorrecht om haar te begeleiden en te helpen in dit emotionele proces. M werkte met veel liefde en aandacht aan de urn; iedere beweging was doordrenkt met herinneringen, vreugde, en verdriet. Uiteindelijk voegde ze zelf de as van haar geliefde toe aan de urn, een moment van soberheid en verbinding. Zodra het werk klaar was, nam ze de urn mee naar huis, een tastbare herinnering aan hun gedeelde leven en liefde
.Het proces van het creëren van deze urn was niet alleen een kunstzinnige onderneming; het was een reis van rouw, verbinding, en het vieren van liefde. M’s verhaal en haar verbinding met haar “knuffelbeer” zullen altijd blijven voortleven in de urn, die een prachtig eerbetoon biedt aan hun leven samen. Het was een eer om haar bij te staan in dit proces en te zorgen voor een laatste rustplaats die recht doet aan hun bijzondere band.
Recente reacties